Religiestress

De kwaal waart al veel langer rond in Nederland (en niet alleen daar), maar eind vorig jaar was er een vrij serieuze uitbraak in Rotterdam. Daar wilden Leefbaar Rotterdam en de VVD dat ‘religieuze groeperingen’ niet langer samen zouden mogen komen in buurtcentra. Want: scheiding tussen kerk en staat. Toen het op een stemming aankwam, bleken alleen deze twee partijden voor de maatregel te zijn, dus daar is de kou even uit de lucht. 

Het zou ook wel heel vreemd geweest zijn als juist in Rotterdam deze maatregel was doorgevoerd. Tijdens het onderzoek naar internationale kerken dat een paar jaar gelden in Dordt is uitgevoerd, werd Rotterdam juist vaak als lichtend voorbeeld genoemd. De organisatie SKIN (Samen Kerk in Nederland) schreef een tweetal rapporten waarin werd aangetoond hoe belangrijk die gemeenschappen zijn voor de multiculturele samenleving. Raadslid Setkin Sies (CU/SGP, indiener van de motie die de uitbraak van religiestress in Rotterdam indamde) betoogde dan ook: “Migrantenkerken zijn vaak goede voorbeelden van de door de overheid bepleite participatiesamenleving. Leden van die kerken komen bij elkaar om God te zoeken, van elkaar te leren, maar ook voor elkaar te zorgen. Vrijwilligerswerk bespaart de overheid jaarlijks vele miljoenen.” 

Het Rotterdamse stadsbestuur leek daar van doordrongen, maar kwam toch met dit voorstel; een voorstel dat inmiddels dus is afgestemd. 

Maar ondertussen is het virus wel met een gure noordwestenwind overgewaaid naar ons goede eiland. Want bij de komende gemeenteraadsverkiezingen op 21 maart kunnen we niet meer stemmen in drie ‘religieuze gebouwen’: de Maranathakerk, de Open Hof (van de Nederlands gereformeerden) en het gebouw van de Evangelische Gemeente Jozua. Eerder werden er al andere kerken én een moskee van de lijst geschrapt. Juni vorig jaar werd een voorstel in deze richting van Beter voor Dordt nog met royale cijfers weggestemd, maar nu is het besluit toch genomen. 

Frappant is dat er drie kerkgebouwen wel op de lijst met stemlokalen zijn blijven staan omdat er geen alternatief in de buurt is; dat heet opportunisme (“... handelen zonder rekening te houden met principes, alleen met de omstandigheden”).

Wie de actualiteit een beetje bijhoudt, kan vermoeden wat er echt aan de hand is. Sommige partijen voelen de hete adem in de nek van de uitgesproken anti-Islampartij PVV; die gaat zowel in Rotterdam als in Dordrecht mee doen aan de verkiezingen. Daarom is het voor 

anderen van belang te laten zien dat ze ook heus wel oog hebben voor de islamisering van ons land, en dat ook niet allemaal zomaar willen laten gebeuren.  Het gaat niet om de kerken, het gaat erom dat er misschien - zoals al eerder gebeurde - ook in een moskee gestemd kan worden. Maar dat kun je niet hardop zeggen, dus daarom moet het maar onder de noemer ‘religieuze groeperingen’. 

Ik denk dat partijen die de islam willen bestrijden door scheldpartijen, maar ook door maatregelen als deze, het paard achter de wagen spannen. Kort geleden kwam ik de bekende uitspraak van kerkvader Tertullianus (ca. 160 - 220) weer tegen; populair weergegeven: het bloed der martelaren is het zaad der kerk. Dat geldt waarschijnlijk ook voor moslims. Zij worden in ons land weliswaar niet bloedig vervolgd, maar ook zij zullen méér vastberaden hun geloof aanhangen naarmate zij zich meer buitengesloten voelen. Met andere woorden: de beste manier om de Islam te bestrijden is het - uiteraard binnen de wettelijke kaders - alle ruimte te geven. 

Voor kerken heeft dat ook uitstekend gewerkt; tegenover een vervolgde, maar stevige en groeiende kerk op het zuidelijk halfrond staat - gechargeerd - een verwaterde, leeglopende kerk in het vrije westen. 

Wat dunkt u: zullen we, nu het nog net kan,  op 21 maart allemaal in een religieus gebouw gaan stemmen, op een partij die niet aan religiestress lijdt?

Geplaatst in Kerk op Dordt jaargang 9,  nummer 2  d.d. 19 januari 2018