Als Hervormde wijkgemeente Krispijn hebben we contact met een zendingsfamilie in Albanië, Maarten en Gerdien Blom met hun kinderen. Dat contact ontstond toen Maarten en Gerdien nog in Krispijn woonden en bij Chris werkten,. Maarten ging in die tijd af en toe voor in onze kerkdiensten.
Toen we na terugkeer van Lianne van Werkhoven (nu: Visser- van Werkhoven) uit Soedan weer een gezicht zochten bij de zending, zijn we als wijkgemeente Maarten en Gerdien gaan steunen. Ze werden uitgezonden in Katwijk aan Zee, maar wij konden als ‘deelgenoten-gemeente’ via de GZB aanhaken. Inmiddels is de familie vier jaar in Tirana.
Het leek ons - mijn vrouw, Saapke, en mij - een aardig idee om direct na mijn afscheid op 30 april ook letterlijk ‘afstand te nemen’ van het werk door wat langer Dordt uit te gaan dan we gewoon waren. Zo ontstond het idee naar Albanië te fietsen (en te varen, we namen de ferry vanuit Ancona, Italië). Met Pinksteren wilden we daar dan zijn en iets meemaken van het werk dat Maarten en Gerdien er doen. En, zo was inmiddels afgesproken, om daar op Pinksterzondag te preken.
Tijdens ons bezoek konden we met Maarten mee op bezoek bij een paar gezinnen in één van de bergdorpjes. We werden hartelijk ontvangen in een piepklein woninkje waar een moeder met haar drie dochters woonde. De vader van het gezin was al langere tijd afwezig om elders in het land te werken; de hoop was dat hij bij terugkeer ook wat geld mee zou brengen, of dat tussentijds op zou sturen. Moeder en de oudste dochter verdienden wat bij door voor een grijpstuiver (dure) Italiaanse schoenen in elkaar te naaien. Maar ondanks de zorgen en armoede was de ontvangst allerhartelijkst; een meisje van een jaar of tien vertelde stralend hoe ze in Tirana was geweest om wat producten die rondom het huis groeiden te verkopen en hoe ze daar iemand over Jezus had mogen vertellen.
Op zondag komt er een 30-tal mensen uit de bergdorpen samen in een gehuurd gebouwtje. En daar mocht ik op Pinksterzondag dus preken, vertaald door Maarten. Hij was tegelijkertijd ‘liturg’ en begeleider van de samenzang.
Maar Maarten en Gerdien laten het niet bij (mooie) woorden; ze zochten én vonden ook wegen om de mensen met wie ze contact kwamen aan inkomsten, en daarmee uit de armoede te helpen. Dat resulteerde in HopeMade; een project waarbij vrouwen geschenkartikelen maken en daarvoor een eerlijk loon krijgen. Dat loon wordt tegenwoordig wel uitbetaald in (bak-)olie en broodmeel; in het verleden kwam er teveel van het geld dat de vrouwen verdienden via de man in de kroeg terecht. De producten van HopeMade worden in Nederland verkocht; zie http://hopemade.nl.
Maarten en Gerdien hopen de komende twee jaar nog in Albanië te blijven; in 2019 is hun contractperiode afgelopen en komen ze terug naar Nederland. De hoop en verwachting is dat het project dan zonder hen verder kan. Maar tot die tijd kan er nog een flinke stap gezet worden. Er is in een van de dorpjes een stuk grond aangekocht (wonder boven wonder kon dat tamelijk snel en zónder ‘smeergeld’; heel uitzonderlijk in Albanië); daarop komt een houten gebouw(tje) voor de gemeente-in-wording. Dat gebouw stond in Hoofddorp, maar is of wordt in containers naar Albanië vervoerd.
Op de eerste zondag dat we weer in Nederland waren en in Krispijn ter kerke gingen, was de familie Blom daar ook. Op de zondagen van hun jaarlijkse verlof gaan ze alle gemeenten die bij hun uitzending betrokken zijn, langs. Toen vertelde Maarten dat er met het stuk grond dat is aangekocht nog iets bijzonders aan de hand is. Want een dorpsbewoner wist nog dat er op diezelfde plaats al eerder een kerk had gestaan. Ergens op het veld moet daar dus nog een fundament van te vinden zijn. God was allang in Albanië voor wij er waren, concludeerde Maarten. Maar eigenlijk was Hij er nog veel vroeger: Paulus vertelt in in Rom 15:19 dat hij ‘helemaal tot aan Illyrië het evangelie heeft verspreid’ en dus in Albanië is geweest.
Ik kan u hartelijk aanbevelen eens een zendingsreis te maken. Het mooiste is dat op de fiets te doen, maar dat is waarschijnlijk niet voor iedereen een optie. Sommige landen zijn ook erg lastig te ‘befietsen’.
Maar het kan dus ook anders. Open Doors biedt bijvoorbeeld de mogelijkheid de vervolgde kerk in wat mildere landen als Egypte, Marokko, Vietnam en Maleisië te bezoeken. En de GZB organiseert volgend jaar o.a. een reis naar Rostock. En mannen kunnen dan in de meivakantie een bezoek brengen aan diverse projecten in Albanië; daaronder ook het werk dat Maarten en Gerdien Blom doen. De vrouwenreis, september a.s., is helaas volgeboekt maar u kunt zich nog op de reservelijst laten plaatsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten