Het heerlijk avondje is weer voorbij
en misschien is dat het goede moment om een poging te doen als ouders of
ouderen de kwestie van de huidskleur van het personeel van Zijne Hoogwaardige Excellentie Sint Nicolaas op te
lossen. Want de critici hebben natuurlijk wel een punt. Alleen al de woorden die heel veel blanke kindertjes, en
soms ook hun ouders, vaak gedachteloos zongen of zingen: Ook (sic!) al ben ik zwart als roet, ik meen het wel goed. Dat kan
echt niet meer! Net zo min als we met goed fatsoen kunnen (blijven) zingen dat
ons ‘neerlands bloed’ vrij is van ‘vreemde smetten’. Maar ook een
personeelsbeleid waarbij mensen met een andere huidkleur dan bruin of zwart worden
uitgesloten, is zo’n overdadige vorm van
positieve discriminatie dat het naar racisme neigt.
In de week waarin de hele wereld
stil staat bij het overlijden van Nelson Mandela zou het moeten lukken om in ‘zijn geest’, een oplossing te vinden. Dus zonder dat we elkaar
(nog langer) de tent uitvechten hierover, en zonder nog meer tere kinderzieltjes
te beschadigen. Want Madiba, ook ‘zo zwart als roet’, meende het niet allen goed, hij deed
het ook goed. Zo goed, dat postuum iedereen z’n vriendje is; wellicht Geert
W. en consorten uitgezonderd. Het woord dat zijn handelen kenmerkte is 'verzoening'.
Hoe zou dat kunnen? Nou, misschien zo: ieder jaar dreigt er rond de komst
van Sinterklaas een ramp, alwaar het
Sinterklaasjournaal getrouw verslag van doet. Op het allerlaatste moment - als
de boot al in zicht, of zelfs al aangemeerd is - komt er toch een eind-goed-al-goed
oplossing. Geheel vrijblijvend en geheel gratis bied ik een scenario aan voor
volgend jaar.
Door allerlei omstandigheden zijn er
flink wat vacatures ontstaan in het personeelsbestand van Sint Nicolaas. Dus
wordt er een advertentie gezet, waarin belangstellende gevraagd wordt te
solliciteren naar een functie als Piet. Maar in het functieprofiel worden wel
de nodige werkzoekenden uitgesloten. Zo moeten sollicitanten een zwarte of
bruine huidskleur hebben, man zijn en lichamelijk kerngezond en goed getraind.
Blanken, Aziaten en Indianen zijn dus uitgesloten, net als vrouwen en mensen
‘met een vlekje’. En die pikken dat niet; ze verzamelen handtekeningen, dienen
een klacht in bij de Commissie Gelijke Behandeling en houden een demonstratie
bij het Sinterklaashuis (dat, zoals bekend is, zich in Dordrecht bevindt. )
Aanvankelijk is er veel verzet,
zowel van Sint als van de Pieten. De traditie schrijft een zwarte Piet voor en
op een traditie moet je zuinig zijn. Maar langzaam maar zeker dringt toch het
besef door dat dit standpunt niet vol te houden is: de traditie kan waardevol
zijn, maar mag nooit een keurslijf worden die discriminatie bevordert en
verzoening in de weg staat. Daarom komt er uiteindelijk een nieuwe advertentie
waarin ook anders-gekleurden, vrouwen en mensen die elders moeilijk plaatsbaar
zijn vanwege een lichamelijk of verstandelijke beperking, uitgenodigd worden om
te solliciteren. Nieuwe werknemers zijn gehouden om de kleurige bedrijfskleding
te dragen, maar het is afgelopen met het verplichte verven: niet zwart, en al
helemaal niet groen of blauw. Iedere huidkleur is goed, als ie maar echt is.
En zo snappen alle
sinterklaasjournaal-kijkertjes hoe het komt dat er een anders-gekleurde Piet
met de Sint mee komt naar school. De wereld gaan we er niet mee redden; het
haalt het niet bij wat Nelson Mandela in Zuid-Afrika deed. Het is hooguit een kleine
oefening in verzoening. Maar daar begint het mee, toch ….?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten